Gulden sleutelbloem of echte sleutelbloem (Primula veris L.)
It all begins with an idea.
Relevante planteninfo
In onze contreien komen 3 soorten sleutelbloemen voor die alle 3 gele bloemen hebben:
Gulden sleutelbloem of echte sleutelbloem (Primula veris L.)
Kenmerken: lange rimpelige bladeren thv wortel en aan de top van de 15-30 cm hoge, bladloze stengel staan de klokvormige bloemen. Deze zijn aan de binnenkant oranje en hebben zoete geurvlekken, de zogenaamde honingmerken. Zeldzame plant. Beschermd
Stengeloze sleutelbloem (Primula vulgaris L.)
Zeer zeldzame soort die slechts 5 tot 10 cm hoog wordt. Komt meer voor in de Alpen en Scandinavië. Deze soort is de stamvader van de gekende tuinprimula’s.
Slanke sleutelbloem (Primula elatior L.) die op vochtige plaatsen (drassige weilanden, vochtige bossen…) groeit en sterk gelijkt op de gulden sleutelbloem of echte sleutelbloem. Een belangrijk verschil is dat de bloemkroon bleekgeel is.
Inhoudsstoffen: saponinen (vooral in de bloemen met kelk en wortel), flavonoïden, primulaverine.
Eetbaarheid
Verse bloemen zijn eetbaar, rauw maar ook te verwerken in een gerecht.
Bladeren kunnen gekookt of vers gegeten worden.
Volksgeneeskunde
Pas na de eerste wereldoorlog raakte de sleutelbloem in gebruik als hoestmiddel.
Wortel is diuretisch en werd al langer in de volksgeneeskunde gebruikt vooral bij reumatische klachten. Ook gebruikt omwille van zijn niesverwekkende eigenschappen.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Zowel de Primula veris L. als de Primula elatior L. kunnen gebruikt worden om het ophoesten van slijmen te bevorderen en zijn slijmoplossend bij hoest en bronchitis met taaie slijmen (door de saponinen). Werkt ook onstekingswerend (door primulaverine) op de luchtwegen. Vooral de wortel, soms de bloemen met kelk, worden hiervoor gebruikt.
UItwendig bij ontstekingen
Weinig nevenwerkingen, soms gevoeligheid bij personen met maagproblemen of licht allergsiche huidreacties. Niet aan zwangere vrouwen (baarmoederstimulerend) en niet bij krampachtige hoest, of astma
Sleedoorn (Prunus spinosa L.)
It all begins with an idea.
Relevante planteninfo
Sleedoorn of ook weleens zwarte doorn genoemd kan 1 tot 3 meter hoog worden. De jonge takjes zijn behaard en lopen uit tot spitse doorns en krijgen na de bloeitijd gesteelde eliptische bladeren met een gezaagde bladrand. Rond maart-april komen éérst de kleine witte bloemen. Deze staan zo dicht bij elkaar dat het lijkt of heel de struik ermee bezaait is. Uit die kleine bloemen onstaan groene vruchten, bolvormig en rechtopstaand. Later veranderen ze van deze groene kleur naar donkerblauw, zijn berijpt en hebben een doorsnee van ruim 1 cm. De sleedoorn treffen we in ons land meestal in heggen aan een riviergebied, in loofbossen, langs akkers en duinen aan. Ze hebben de voorkeur in een kalkhoudende bodem te staan.
Eetbaarheid
De bloemen oogst men het liefst direkt na het ontluiken rond de periode maart-april. Ze bevatten nitrilglycosiden, flavonglycosiden (hoofdflavon is het kamferol-3-O-glycoside), cumarineverbindingen, koolhydraten, “sporen van amygdaline, blauwzuurglycosiden” en benzaldehyde.
De vruchten worden in de herfst verzameld als er nachtvorst overheen is geweest. Meestal gebruikt men ze vers maar worden ook gedroogd. Ze bevatten koolhydraten, vruchtenzuren, tannines, pectines, kleurstoffen, vitamine C en prunicyanine.
De smaak van de bessen zijn wrang, maar ééns ze de nachtvorst hebben doorstaan smaken ze veel milder.
Volksgeneeskunde
In de Middeleeuwen werd sleedoornbes gebruikt om sterke drank van te maken. Vandaag de dag worden sleedoornbessen nog steeds gebruikt om taarten, jam, sap, azijn en alcoholmengsels te maken.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Voor welke indicaties kan de plant gebruikt worden? De bloemen hebben een veilige en zachte laxerende werking, dit is vooral inzetbaar voor kinderen met constipatie en milde maagklachten. De bloemen zouden ook urinedrijvende en bloedzuiverende eigenschappen bevatten.
De vruchten hebben een samentrekkende eigenschap en zouden nut hebben bij diarree, flatulatie en blaas –en urinewegontstekingen. Aangelengd sap kan gebruikt worden om te gorgelen om tand-en mond-aandoeningen te minderen. Is ook aansterkend. De siroop kan gebruikt worden als licht laxerend middel.
Welke delen van de plant worden onder welke vorm gebruikt? De bloemen worden gedroogd en gebruikt als infuus (maximum 2 tot 7 gram per dag) of er kan ook een moedertinctuur (maximum 3 x 30 druppels per dag) van gemaakt worden.
De vruchten kunnen vers of gedroogd gebruikt worden. Meestal maken fabrikanten er preparaten van en zal je op de gebruiksaanwijzing de gewenste maximale hoeveelheid per dag in te nemen vinden. Een handjevol verse bessen kan men ongeveer 5 minuten afkoken in 1 liter water en gezeefd gedurende de dag op drinken.
Zijn er contra-indicaties bekend? Wie niet overdoseert hoeft geen toxische nevenwerkingen te vrezen, noch voor de bloemen, noch voor de vrucht.
Bijkomende info/weetjes
De mummie Ötzi die gevonden is op de Italiaans-Oostenrijkse grens bevatte resten van sleedoorn in de buik. Daar zijn leeftijd rond de 5300 jaar geschat wordt, is dit het oudste bewijs dat de mensheid sleedoornbessen at.
Slaapbol (Papaver somniferum L.)
It all begins with an idea.
Relevante planteninfo
De Slaapbol is onderdeel van de Papaver-familie (Papaveraceae). Bladeren zijn verspreid en stengelomvattend (zie foto onder), de stengels bevatten wit melksap, alleenstaande bloeiwijze. Bloemen zijn meerzijdig symmetrisch met lichtgele meeldraden, kelkbladeren 2 (ontbrekend of gemakkelijk afvallend). Kroonbladeren zijn er 4 (vallen ook makkelijk af) purper met diepzwarte voet. Vruchtbeginsel bovenstandig, stijl kort of ontbrekend, aantal meeldraden is groot, heeft een doosvrucht.
Inhoudsstoffen: bevat een 40 tal opiumalkaloïden waaronder morfine, narcotine, enz. Het gehalte varieert volgens variëteit.
Eetbaarheid
De slaapbol is vooral bekend voor het gedroogde zaad (uit de doosvrucht), wat als maanzaad gebruikt wordt. (in dit zaad zitten ook geen alkaloiden, en deze zijn dus niet gevaarlijk). Voor de rest is de hele plant (melksap) giftig alsook de halfrijpe zaaddozen.
Volksgeneeskunde
Slaapbol werkt rustgevend en narcotiserend. Echter niet zonder gevaar zonder professionele begeleiding.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Uit het gedroogde melksap van deze slaapbol kan opium gewonnen worden. Uit opium worden vervolgens o.a. codeine, heroine en morfine gewonnen.
Het sap van de plant is giftig en kan bij bepaalde hoeveelheden leiden tot een langzame dood (die gekenmerkt wordt door een periode van bewusteloosheid).
Bijkomende weetjes
Alleen door ons klimaat bevat de hier geteelde slaapbol veel minder tot geen opiaten, anders dan in de landen waar de slaapbol van oorsprong voorkwam. Daar wordt de slaapbol nog steeds voor het winnen van ruwe opium geteeld.
Sint-janskruid (Hypericum perforatum L.)
It all begins with an idea.
Relevante Planteninfo
Deze plant is alom gekend in de gematigde klimaatzones van de wereld, alsook in België. Je vindt het kruid terug op spoorwegterreinen, wegbermen, langs houtkanten, in kanaal- en rivierbermen en in open plekken in struwelen en bossen.
Sint-janskruid wordt 20 à 90 cm hoog, heeft een rechtopstaande stengel met geen of 2 smalle lijsten. Dit is een belangrijk determinatieverschil met gevleugeld hertshooi (Hypericum tetrapterum) en kantig hertshooi die beiden zowel de roodbruine kleurstof, als puntjes op het blad hebben maar in tegenstelling met St Janskruid 4 lijsten hebben op de stengel.
Bladeren, tegenoverstaand, lijnvormig tot elliptisch -eirond met doorzichtige punten. Aan de onderzijde kunnen zwarte klierpunten zitten.
Plant bloeit in een tuil van juni tot september met goudgele bloemen met een roodbruine kleurstof. Kroonbladen zijn 1-1,6 cm lang en hebben zwarte punten, kelkbladen zijn lancetvormig, spits en gaafrandig. Heeft een vruchtdoos met enkel lange klierstrepen. Zoals typisch voor de hertshooifamilie zijn de meeldraden talrijk aanwezig.
Inhoudsstoffen: naftodianthronen zoals de kleurstof hypericine, hyperforine, flavonoïden, fenolzuren, etherische olie, looistoffen enz.
Eetbaarheid
De gedroogde bladeren/bloemen gebruikt men als thee en van de bloemen maakt men een kruidenolie of worden gebruikt in likeuren.
Volksgeneeskunde
In de volksgeneeskunde werd het kruid zowel in -als uitwendig gebruikt en alom geprezen voor zijn magische krachten.
Inwendig: Sint Janskruid thee tegen wormen, bronchitis, astma, gal en blaas aandoeningen, bedplassen, winderigheid, diarree, jicht en reuma enz.
Uitwendig: bij spierpijnen, wonden, zonnebrand, onzuivere huid, schilferige huid. De olie werd alom geprezen voor huidaandoeningen.
Pas later werd het verband met de positieve reacties op de stemming gelegd.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Voor welke aandoeningen kan deze plant gebruikt worden:
inwendig: depressiviteit met een duidelijke oorzaak (symptomatische depressie op een gebeurtenis zoals stergeval, liefdesverdriet enz.) Ook bij menopauzale prikkelbaarheid tot neerslachtigheid, winterblues, enz. Ook goed kruid bij onrust, angst, zenuwachtigheid enz.
Kan ook, hetzij in mindere mate, gebruikt worden bij maagdarmstoornissen, galkwalen, herpes, griep, luchtwegaandoeningen, hoofdpijnen, helpt bij ontwenning van drugs, sigaretten en medicijnenverslaving, enz.
Om een goed resultaat te hebben bij een negatieve stemmingen en gemoed is een equivalent van 2 tot 4 gr kruid nodig met minimale aanwezigheid van hypericine en hyperforine. Vooral deze laatste is erg onstabiel. Deze stoffen zijn vooral te extraheren via alcohol of via gestandaardiseerde preparaten. Extracten met bewezen effect worden in de fytotherapie aangegeven met een code WS5572. Stemmingsbevorderende werking treedt pas op na enkele weken en moet enkele maanden ingenomen worden.
Sint janskruid wordt algemeen goed verdragen en heeft minder bijwerkingen in vergelijking met de reguliere antidepressiva. Toch is het aan te raden om vooraf uw behandelende arts te consulteren, zeker in combinatie met andere geneesmiddelen
uitwendig (oliemaceraat bekomen door de bloeiende toppen vers te macereren in een plantaardige olie): bij wonden, snijwonden, schaafwonden, éérste graads brandwonden, zonnebrand. Ook te gebruiken bij pijnlijke wonden met rijke bezenuwing (zenuwpijnen), bij spier- en reumatische gewrichtspijnen, zona enz.
Zowel voor inwendig als uitwendig wordt het bloeiend kruid gebruikt.
Aandachtspunten:
Hypericine maakt de huid lichtgevoelig. Zowel het gebruik inwendig als uitwendig verhoogt de gevoeligheid voor zonlicht of andere UV bronnen.
Sint janskruid kan de werking van bepaalde leverzenzymes verhogen waardoor versnelde afbraak van o.a medicatie . Daarom altijd opletten in combinatie met tal van andere geneesmiddelen zoals hartmedicatie, bloedverdunners, medicatie tegen epilepsie, enz. In combinatie met Sint Janskruid geven anticonceptiemiddelen mindere bescherming.
Sint janskruid kan het thyreoïdstimulerend hormoon (een schildklierhormoon) verhogen
Niet gebruiken bij zwangerschap en borstvoeding bij gebrek aan klinische studies
Inname met alcohol vergroot het slaapverwekkend effect en in hoge dosis kan het kruid op zich slaapverwekkend zijn.
Niet gebruiken bij zéér ernstige depressie, bipolaire stoornis en niet in combinatie met andere antidepressiva, kalmeermiddelen, tenzij in overleg met een arts.
Bijkomende info/weetjes
Sint janskruid dankt zijn naam aan St Jan. omdat het kruid rijkelijk bloeide rond 24 juni, de geboortedag van Sint Jan en het volgens de legende zijn bloed bevat. Voor het ‘verchristend’ werd, was het één van de belangrijke wonderkruiden van de midzomernacht. Om een voorbeeld te noemen: Had je als vrouw een vurige kinderwens moest je op Midzomernacht in je ‘blootje’ het kruid gaan plukken
De bloedrode kleur sprak tot de verbeelding. Vroeger noemde men het kruid bijvoorbeeld ook “jaag den duvel” omdat dit kruid onheil zoals hekserijen, magie, noodweer bestreed. Als straf perforeerde de duivel de blaadjes die het beu was dat St janskruid zijn krachten dwarsboomde.
De gele bloemen geven een geel/oranje kleurstof om vb wol te verven en de verse bloemen in olie kleurt de olie rood.
Tot slot is het een stuifmeelrijk kruid waar heel wat insecten van genieten!
Schijfkamille (Matricaria discoidea (DC.))
It all begins with an idea.
Algemene Planteninfo
Schijfkamille behoort tot de composietenfamilie (Asteraceae) en onderscheidt zich van (echte) kamille doordat de witte stralenkrans (lintbloemen) ontbreekt.
Oorspronkelijk komt hij van Noordoost-Azië, maar komt nu in veel gebieden van Europa voor. De plant wordt 5 – 30 cm hoog en bloeit vanaf juni tot de herfst. Schijfkamille heeft fijne, geveerde bladeren en groengele bloemhoofdjes (zonder witte lintbloemen). De vrucht is een nootje. Bij aanraking komt er een typische geur vrij die veroorzaakt wordt door het vrijkomen van etherische oliën. De plant komt voor op open, bewerkte grond en wordt beschouwd als (on)kruid. Het is een tredplant overal te vinden.
Inoudsstoffen: bitterstoffen, etherische olie, flavonoïden, cumarinederivaten enz.
Er komen in onze natuur verschillende planten voor die de naam kamille dragen zoals echte kamille (Matricaria chamomilla), schijfkamille, reukloze kamille (Tripleurospermum maritimum), gele kamille (Anthemis tinctoria) enz. Tot het geslacht kamille (Matricaria L.) , met bloemhoofjes zonder stroschubben, behoren de echte kamille en de schijfkamille. De gele kamille, stinkende kamille en valse kamille behoren tot het geslacht van Anthemis L. of schubkamille. (bron Heukels)
Het onderscheid tussen schijfkamille en echte kamille is vrij eenvoudig: Schijfkamille heeft geen witte lintvormige bloemen en is meer gedrongen. Bovendien groeit het laag bij de grond.
Eetbaarheid
De zéér jonge blaadjes zijn eetbaar en kunnen in een salade mee gemengd worden. Best de bladeren rauw eten vooraleer de plant in bloei komt omdat anders de bladeren bitter worden.
Ook de bloemknop en de groene omwindselblaadjes (juni tot augustus) zijn eetbaar en hebben een specifiek, fris aroma. Je kan ze mengen onder een gerecht, versuikeren, thee van maken. In tegenstelling met de blaadjes smaken de bloemknoppen aromatisch.
Volksgeneeskunde
Vanaf de 19de eeuw werd de schijfkamille in Europa ingevoerd om als studieobject in botanische tuinen, het eerste verwilderde exemplaar stamt al uit het jaar 1840 toen er ééntje in Zweden werd aangetroffen. Er werden toen geneeskrachtige eigenschappen toegeschreven als zijnde verlichting van maag- en darmkrampen en tegen worminfecties. In tegenstelling met de echte kamille geen ontstekingsremmende werking.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Niet van toepassing, daar de schijfkamille volgens verschillende bronnen de geneeskracht van échte kamille mist. Er zijn tot op heden geen fytotherapeutische, chemische gegevens beschikbaar van schijfkamille.
Bijkomende info/weetjes
Schijfkamille wordt grotendeels als een vervelend onkruid gezien volgens bepaalde bronnen.
Andere bronnen beweren dat de etherische olie van de schijfkamille voor sommige huidproblemen gebruikt wordt, maar kan nergens gestaafd worden. Voorzichtigheid met deze plant is hier dus aan te raden.
Schermhavikskruid (Hieracium umbellatum L.)
It all begins with an idea.
Relevante planteninfo
Forse, hoge plant (tot 120 cm hoog) die in de nazomer pas begint te bloeien met gele bloemen.
Onderscheiden zich van andere gele composieten door hun stengelbladen. Deze zijn lancet tot lijnvormig en weinig of niet getand. Deze plant heeft ook geen rozet.
Gele, talrijke bloemhoofdjes (alleen gele lintbloemen) met omwindselbladen. Vele bloemen uit 1 punt (schermachtige bloeiwijze). Bloeitijd vooral nazomer.
Bevat melksap
Belangrijke plant voor vlinders en zweefvliegen.
Familie: Composieten of samengestelden
Vrij algemeen in België en Nederland en erg verspreid in het Noordelijke halfrond. Terug te vinden in bossen, graslanden, zanderige grond enz
Het geslacht (Hieracium) bevat vele soorten vooral te herkennen aan klieren en of haartjes op het omwindsel. Het hoofdje heeft alleen lintbloemen.
Eetbaarheid
Weinig tot geen relevante informatie over te vinden
Volksgeneeskunde
Vroeger werd het sap van geslacht Heracium als oogwater gebruikt, maar al bij al is er weinig informatie over geneeskundig gebruik terug te vinden
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Geen relevante informatie over te vinden in de literatuur
Bijkomende weetjes
Naam Heracium betekent havikskruid en dankt het kruid omdat men vroeger geloofde dat de havik het melksap van dit kruid gebruikte als oogdruppels om scherper te zien. Ook van ‘hierakion’ omdat het in de rotsen groeit waar haviken huizen.
Moerasmuur (Stellaria uliginosa Murray)
It all begins with an idea.
Relevante planteninfo
Bij de wandelingen kwamen we regelmatig verschillende muur soorten tegen die tot het geslacht Stellaria behoren waarvan er wereldwijd denkelijk een 90-tal soorten bestaan. In onze contreien zijn er een 8-tal bekend.
Over Vogelmuur zijn de meeste gegevens te vinden over eetbaarheid en medicinaal gebruik (zie fiche vogelmuur)
Stellaria is een geslacht dat tot de anjerfamilie (Caryophyllaceae) behoort.
Stellaria - Stella (latijn) = Ster om de gelijkenis in vorm van stervormige kroonblaadjes.
Algemeen dezelfde kenmerken voor alle muursoorten:
in bijscherm vertakt
bladeren tegenoverstaand
5 witte kroonbladen
3 stijlen.
Meestal 10 meeldraden behalve bij duinvogelmuur 1-3 en vogelmuur kunnen het er 1-3 of 8 zijn.
Doosvrucht met 6 kleppen.
Specifiek voor Moerasmuur:
Stengel: kaal.
Bladeren: blauwig-groen, elliptisch tot lancetvormig, spits, meestal zittend.
Bloemen: tot 7 mm. Kroonbladen diep ingesneden. Kelkbladen zijn langer dan de Kroonbladen. Bloeier vanaf mei tot augustus.
Bodem: houdt van zonnige tot licht beschaduwde plekken, open, vochtige en voedselrijke wat zure grond.
Vind je vooral waterkanten, moerassen, vochtige bossen drassige graslanden…
Schapenzuring (Rumex acetosella L.)
It all begins with an idea.
Relevante planteninfo
Is een vaste plant die tot de duizendknoopfamilie (Polygonaceae) behoort. de tweehuizige plant komt algemeen voor in Europa die 10 tot 60 cm hoog kan worden en vormt véél en lange ondergrondse uitlopers. De 3 tot 7 cm lange, spiesvormige bladeren zijn omgekeerd –eirond tot lijnvormig. De plant bloeit van mei tot de herfst met meestal groene of lichtrood aangelopen pluimen. Soms donkerrood. De 1 tot 1,5 mm lange vruchtklepjes zijn niet of nauwelijks langer dan de vrucht. Ze zijn ongetand en zonder knobbels. De vrucht lijkt op een driekantig nootje. 1 gram van dit zaad bevat wel 3800 zaadjes. Men vindt deze plant meestal op droge, stikstofhoudende, kalk-arme en zure zand-, heide- en veengrond.
Eetbaarheid
De jonge blaadjes kunnen gegeten worden en smaken fris zuur door het aanwezige oxaalzuur. Voor het bereiden van vleesschotels is het ook uitermate geschikt. Zuring kan je ten allen tijden gebruiken om je gerecht een rins smaakje te geven. Grote hoeveelheden in rauwe vorm worden wel afgeraden door het oxaalzuur dat in het plantje te vinden is.De jonge blaadjes kunnen gegeten worden en smaken fris zuur door het aanwezige oxaalzuur.
In Utrecht wordt de als spinazie toebereide zuringpuree met krenten gegeten.
Volksgeneeskunde
In de oude geschriften is steeds sprake van het verse kruid dat de zieken ter verfrissing wordt gegeven evenals tegen “inwendige, vurige en verterende koortsen”
Tegenwoordig geeft men het kruid bij gebrek aan eetlust, urineretentie en als bloedzuiverend middel. Men schrijft er ook een gunstige werking op de lever aan toe.
S. Kneipp liet patiënten zuring in wijn gekookt innemen tegen buikpijn.
De thee zou in- en uitwendig gebruikt worden tegen huidziektes.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Tegen welke indicaties kan het kruid gebruikt worden? Schapenzuring bevat ook carotenoïden en chlorofyl, evenals citroenzuur, appelzuur, wijnsteenzuur en tannine; de chlorofyl kan voor vele functies in het lichaam nuttig zijn. Het zorgt voor zuurstof in de bloedbaan. Dit is belangrijk omdat kankercellen niet kunnen leven bij zuurstof. Ook zou het kankerpatiënten beter kunnen leren omgaan met chemotherapie en bestralingen, het kan de schade van de stralingswonden verminderen en bescherming bieden bij röntgenstralen. Chlorofyl kan cardiovasculaire gezondheid verbeteren en ook leverzuiverend zijn.
Welke delen van de plant kunnen op welke manier gebruikt worden? Alle delen van schapenzuring (bladeren, bloemen, wortels en stengels) worden overigens medicinaal gebruikt. De bladeren en de stengels moeten worden geoogst voordat de plant gaat bloeien. Wortels worden in de herfst geoogst. De bladeren zijn rijk aan vitamine A, B, C, D, E, K en bevatten 8 tot 12% carotenoïden.
Zijn er contra-indicaties bekend? Omwille van het aanwezige vrije en gebonden oxaalzuur moeten grote hoeveelheden zeker vermeden worden. Mensen met jicht, reuma en overmatige maagzuurproductie kunnen zich beter beperken tot kleine hoeveelheden.
Bijkomende info/weetjes
Uit de folklore is over de rumex-soort bekend geworden dat de plant een “KRACHT” bezat om wapens te dwingen hun doel onfeilbaar te treffen. Ook gaat er een verhaal rond dat men door zuringzaad in zijn muts te doen, iemand op afstand schade kon berokkenen, als voorwaarde gold wel dat de jongeman die het zaad verzamelde nog maagd moest zijn omwille van de kracht van de maagdelijke zuiverheid.
De zaadjes kan je gebruiken om te garneren. Bij inmaak als k(n)appertje door salades en sauzen.
Zuringplanten bevatten oxaalzuren, sowieso met mate gebruiken en naarmate het seizoen vordert best vermijden wegens te hoge concentratie oxaalzuur. (☠)
Rood guichelheil (Anagallis arvensis L.)
It all begins with an idea.
Relevante planteninfo
Met zijn scharlakenrode kroonbladen valt dit kleine plantje van 5 tot max 15 cm hoogte onmiddellijk op. Het is een éénjarig kruid, vierkante stengel, 5 kroonbladen met getande bladrand die bloeien van mei tot september. Blauwvormige bloemen kunnen ook en zijn een ondersoort. De tegenoverstaande eironde, glanzende bladeren hebben onderaaan zwarte klierpuntjes. De vruchtjes zijn kleine, bolronde doosvruchten.
Kruid dat je vooral treft in ruigten, langs akkers op droge, goed doorlatende grond.
Inhoudsstoffen: alle delen, vooral de wortel, bevat triterpeensaponinen, looistoffen, bitterstoffen, een eiwitafbrekend enzyme, etherische olie en het giftige curcurbitacine
Fam: Primulaceae
Eetbaarheid
Blijkbaar zijn er beschrijvingen van culinaire toepassingen van de bladeren. Maar hier is een potentieel gevaar voor vergiftiging, dus beter niet doen!
Volksgeneeskunde
De Nederlandse naam guichelheid is afgeleid van heil – heilzaam en guichel wat gekheid – razernij betekent. Annagallis verwijst naar ‘ik praal, ik pronk’. Mogelijks daarom dat Linnaeus dacht dat het melancholie zou verdrijven. Plinius en Dodoens gebruikten het o.a tegen oogziekten bij trekdieren, leverziekten, tegen zweren, uitzakkingen van de anus, waterafdrijvend, tegen hondsdolheid (een gebruik dat tot de 19 de eeuw toegepast werd). Dodoens maakte een onderscheid tss rood en blauw guichelheil. De blauwe versie om uitzakking van de aarsdarm terug te dringen, de rode voor het omgekeerde effect. .
In de volksgeneeskunde gekend als gekkengeneesmiddel en het geloof dat guichelkracht bloedingen kon stelpen. Het inwendig gebruik was, omwille van de nevenwerkingen, beperkt als urinedrijvend middel, bij blaas- en nierstenen, evenals leverkwalen. Men nam een thee van het ganse kruid. De aanwezige eo veroorzaakt hoofdpijn en nausea.
Uitwendig kwam het van pas bij verzweringen en slecht helende wonden.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Momenteel zijn geen medicinale toepassingen gekend. In 1987 werd in een Frans onderzoek aan de aanwezige triterpene saponinen een anti-virale werking toegeschreven tegen polio en herpes.
Weetjes
Tot de 17 de eeuw sprak men over ‘Guychelheylmanneken’ en een ‘Guychelheylenwijfken’ en dit omdat men dacht dat de rode versie ‘mannelijk’ was en de blauwe versie ‘vrouwelijk’
De giftigheid van guichelheil vindt men terug in de oude Nederlandse volksnaam ‘vergiftige miere’ of giftige muur.
Rode Klaver (Trifolium pratense L.)
It all begins with an idea.
Relevante planteninfo
3-tallig, eironde bladjes met gave randen met typische V – vormige tekening, en een steunbladje. Verwarring mogelijk met andere rozerode klavers zoals basterdklaver, bochtige klaver. (Trifolium pratense L. is specifiek te herkennen aan V-tekening)
Bolvormig rode tot purpere bloemhoofdje (vanaf juni) met schutblaadje.
Veel voorkomend op graslanden, wegkanten, voedselrijke gronden. Is een bodemverbeteraar .
Familie van de vlinderbloemigen of Fabaceae
Inhoudsstoffen: isoflavonen met fyto-oestrogene werking, andere flavonoïden, looistoffen, coumarines…
Eetbaarheid
Alles aan deze plant is eetbaar. Zoals bij de meeste vlinderbloemigen steeds met mate rauw nuttigen omwille van aanwezigheid van lectine.
Bloemen van juni tot sept als eetbare decoratie, maar ook als ingredient van deeg. Bijvoorbeeld Ierse ‘Shamrockbread’ bevat gemalen rode klaver-meel. Bloemen hebben een nootachtige, zoete smaak.
Bladeren en jonge scheuten in een salade of toegevoegd aan een groentengerecht.
Ook voor thee, azijn, wijn
Zaden (augustus tot september) en wortel zijn ook eetbaar.
Populaire honingplant (bloem bevat veel zoete nectar)
Kan ook gebruikt worden als verfplant voor stof (gele tot bruine kleur).
Volksgeneeskunde
Vroeger veel gebruikt bij problemen aan urinewegen zoals blaasstenen en ook voor o.a witte vloed.
Bloemen werden vroeger ook tegen hoest gebruikt.
Gedurende de geschiedenis belangrijk als veevoer.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Bloeiende bloemhoofdjes
Fyto-oestrogeen effect te gebruiken bij menopauzale klachten
Cholesterolverlagend en vermindert bloedklontering in bloedvaten
Licht diuretisch en bloedzuiverend
Ook lichte werking op de luchtwegen (kalmerend, krampwerend en bevordert ophoesten van slijm)
Te gebruike als tinctuur, thee.
Uitwendig als ontsmettend, samentrekkend en zuiverend bij brandwonden, huidinfecties en andere huidaandoeningen. Ook gekend als gezichtslotion bij huidonzuiverheden.
Altijd opletten in combinatie met bloedverdunnende medicijnen of andere stoffen die een bloedverdunnende werking hebben (rode klaver bevat coumarine). Vanwege het bloedverdunnend effect niet gebruiken voor een chirurgische of tandheelkundige ingreep.
Door de aanwezigheid van fyto-oestrogenen voorzichtig zijn in combinatie met andere ”hormonale” substitutiepreparaten of innemen bij hormoonafhankelijke aandoeningen.
Een correcte verwerking van het kruid is belangrijk. Bij een slechte droging kan dicumarol onstaan, wat een anti-stollende werking heeft en inwendige bloedingen kan veroorzaken.
Bijkomende weetjes
Drietallig blad verwijst naar Christelijk symbool van de Heilige drievuldigheid
Robertskruid (Geranium robertianum L.)
It all begins with an idea.
Relevante planteninfo
Onderdeel van de Ooievaarsbekfamilie (Geraniaceae). Kroonbladen veel langer dan de kelkbladen, 8 tot 15 mm lang, helderroze, zelden wit. 10 tot 60 cm groot. Bloeit hele zomer door (mei tot herfst-periode). Wortelstandige bladen, meestal langgesteeld en daardoor niet dicht bij mekaar - vroeg verdorrend. Komt op beschaduwde plaatsen voor (vochtige, voedselrijke grond - ook vooral op stenige plaatsen (wat overeen komt met waar ik ze gevonden heb)).
Eetbaarheid
Heel de plant kan in principe gebruikt en gegeten worden (incl. de wortel), maar wordt in de culinaire wereld eigenlijk niet gebruikt.
Volksgeneeskunde
In oudere boeken vindt men vooral informatie terug over de ontkrampende en versterkende werking (vooral naar slappe organen toe). Gorgelen bij keel-ontsteking, en eventueel (15 gr. op halve liter kokend water) infuus van maken bij geelzucht, galstenen en diarree. Kompressen van het hete afkooksel werden op gezwollen borstklieren en andere opgezette klieren (en fistels) gelegd. De rode tinten verwijzen naar de bloestelpende werking.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Voor inwendig gebruik wordt er vooral beroep gedaan op de sterk adstringerende werking (tegen diarree, en maag -en darm ontstekingen). Heeft ook een licht diuretische werking (wat eventueel helpt bij jicht). Uitwendig kan het (verwerkt in zalven, of omslagen) gebruikt worden bij schilferige uitslag, minder ernstige snij -en brand-wonden, evenals aambeien.
Geen contra-indicaties gekend bij therapeutisch aangeraden hoeveelheden. Niet door zwangere vrouwen of kinderen onder de 2 jaar te gebruiken.
Bijkomende info/weetjes
De plant zou een onaangename, zurige geur verspreiden. Naam zou verschillende betekenissen hebben, maar de verwijzing naar een monnik genaamd Robert (die de werking van dit kruid onderwees) lijkt de meest voor de hand liggende. Robertskruid groeit vooral op plekken waar veel straling is, wat een mogelijke verklaring is voor het feit dat de plant meer en meer voorkomt. Hij zou straling (absorberen).
Rimpelroos (Rosa rugosa Thunb.)
It all begins with an idea.
Relevante planteninfo
Behoort tot de rozenfamilie Rosaceae. Donkergroene blaadjes zijn (hoe kan het ook) sterk gerimpeld, vanonder dicht behaard.
Bloemen 4-7cm, paarsroos of wit
Stengels bezitten dichte borstels, stekels en haren.
Bottels zijn 1.5-2.5 cm groot meestal breder dan hoog.
Voorkomen: in onze streken verwilderd, oorspronkelijk afkomstig van koelere streken van Oost-Azië (Japan) weinig eisen aan de grond.
Eetbaarheid
De bottels zijn geschikt om een rozensiroopje van te maken of rozenbottelthee met hoog Vitamine C gehalte
Volksgeneeskunde
In de Middeleeuwen werden rozen tegen uiteenlopende kwalen gebruikt als slapeloosheid, hoofd-, oor-, kiespijn en inwendige bloedingen.
Een lepeltje rozenbottelmoes als tonicum tegen verkoudheden, griep symptomen (vanwege het hoge Vitamine C gehalte). De zaden werden gebruikt als diureticum.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Indicaties: vanwege hoog gehalte vitamine C, caretonoïden, looistoffen, anthocyanen goed tegen grippale toestanden en vermoeidheid als gevolg van vitamine-tekort. Sterk antioxidante werking ook. Hiervoor worden vooral de rozenbottels gebruikt
Bijkomend weetje
Groenlingen pikken de zaden eruit.
De rimpelroos is zeer windvast en kan daarom ook als windscherm worden geplant, waardevol voor inheemse dieren.
Reuzenbalsemien (Impatiens glandulifera Royle.)
It all begins with an idea.
Relevante planteninfo
Behoort tot de Balsemienfamilie.
Eenjarige plant kan tot 2 meter hoog worden, staat graag aan waterkanten en beschaduwde plaatsen. Bloeit van juni-> oktober met rozige, rode of witte bloemen. De vruchten springen bij aanraking open waardoor de zaden ver uit de vrucht geschoten worden.
Eetbaarheid
Zaden: smaken lekker nootachtig, te oogsten van september tot oktober. Je kan ze rauw eten, of warm verwerken.
Bloemen: smaken mild zoetig, oogsten van juli tot oktober. In kleine hoeveelheden in uw drankje of als versiering bij slaatje.
Bladeren: weinig smaakvol moeten gekookt worden. Niet rauw eten.
Volksgeneeskunde
Alleen als schoonmaakmiddel van wonden met sterke thee van de plant is noemenswaardig, naar verluidt zou deze behandeling littekenvorming kunnen voorkomen.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Weinig over te vinden in de gespecialiseerde literatuur
Rankende helmbloem (Ceratocapnos claviculata (L.) Lidén)
It all begins with an idea.
Relevante planteninfo
De rankende helmbloem is een éénjarige plant uit de papaverfamilie (Papaveraceae). De soort ontleent de Nederlandse naam aan de eigenschap om langs andere planten te ranken (klimmen). De plant is dus rankend of klimmend en kan door haar hechtranken eindigende bladeren tot 1 m hoog klimmen. De bladeren zijn veervormig en meervoudig samengesteld. De spiegel symmetrische bloemetjes zijn 5-6 mm lang en bleekgeel, maar kunnen héél soms ook rood aanlopen. De kroonbladeren zijn vergroeid en langer dan de kelkbladeren en heeft 1 stempel per stijl. De steel van de vruchtjes is 1-2 mm lang. De bloeitijd loopt van maart tot juni/september. De vruchten zijn twee -tot vierzadig en langwerpig. De plant houdt van zure, droge tot vrij natte plaatsen in bossen, op kapvlakten en in houtwallen. De verspreiding gebeurt door middel van het mierenbroodje (verspreiding door mieren). De soort heeft een voorkeur voor vrij voedselarme maar stikstofrijke grond. Omdat de bloemetjes op een leeuwerik zouden lijken, wordt ze weleens leeuwerikbloem genoemd. Een oude naam voor deze plant zou ERDROOCK zijn.
Van oudsher werd rankende helmbloem onder de duivenkervelfamilie gerangschikt, die valt tegenwoordig in zijn geheel onder de papaverfamilie.
Eetbaarheid
Geen info over eetbaarheid gevonden, zou wel niet giftig zijn.
Volksgeneeskunde
Een oude naam voor deze plant zou ERDROOCK zijn.
Vroeger zou het plantensap wel gebruikt zijn als oogdruppels, het zou de “schemering” in de ogen verbeteren door de activering van de traansecretie.
Vandaar de oude naam ERDROOCK (Aardrook)
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Geen info over geneeskrachtige eigenschappen gevonden.
Bijkomende info/weetjes
Omdat de bloemetjes op een leeuwerik zouden lijken, wordt ze weleens leeuwerikbloem genoemd. Een oude naam voor deze plant zou ERDROOCK zijn.
Van oudsher werd rankende helmbloem onder de duivenkervelfamilie gerangschikt, die valt tegenwoordig in zijn geheel onder de papaverfamilie.
De rankende helmbloem is van oorsprong een maritieme soort die vooral in een brede strook langs de Atlantische kust voorkomt. De soort breidt zich gestadig uit naar Centraal-Europa. Deze gebiedsuitbreiding is onderwerp van discussie omdat het zich sneller verspreidt dan men vermoedde. De soort is afhankelijk van mieren die voor de verspreiding zorgen en zou dus véél langzamer moeten gaan. Een mogelijke (trieste) verklaring voor dit fenomeen zou zijn; de klimaatsverandering, waardoor de zachte winters die historisch gezien bij de Atlantische kusten hoorde, nu ook meer in centraal-Europa verschijnen en de bodem door luchtvervuiling voorziet van stikstofverrijkte gronden. Eveneens zou de plant een waardeplant zijn voor een bijzondere keversoort (Procas granulicollis: een soort van de snuitkever).
Pinksterbloem (Cardamine pratensis L.)
It all begins with an idea.
Relevante planteninfo
Sierlijke weideplant met lichtroze, lila soms witte bloemen aan het eind van de stengel. Bloemen hebben 4 kroonbladen
Hoogte van 30 tot 55 cm.
Diep ingesneden bladeren en aan de onderkant van de plant wortelrozet met eironde deelblaadjes
Na de bloei komen de vruchten (hauwen) die de zaden bevatten
Vrij algemeen in Europa in weiden, graslanden enz.
Familie: Kruisbloemenfamilie Brassicaceae
Op de plant is vaak wit schuim terug te vinden. Dit zijn de nesten van de larven van een insectensoort die sap uit de plant zuigt
Inhoudsstoffen: veel vit C, mosterdglycosiden,…
Eetbaarheid
Verse jonge plant (voor de bloei) bevat veel vit C en is geschikt voor salade, soep, spinazie. Vanaf juni worden de bladeren bitter.
Bloemen zijn eetbaar en geschikt als decoratie of om te verwerken in kwark, boter...
De plant is qua smaak vergelijkbaar met tuin of veldkers.
Zaden, bloemstengels zijn ook eetbaar.
Volksgeneeskunde
In de volksgeneeskunde als bloedzuiverde middel. In de homeopathie en natuurgeneeskunde bij maagkrampen.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Geneeskrachtige werking vergelijkbaar met tuinkers. De mosterglycosiden stimuleren lever en galwegen, is bloedzuiverend, stimuleert de spijsvertering, kan ook gebruikt worden bij reuma , bij hoest en astma,
Perzikkruid (Persicaria maculosa Gray)
It all begins with an idea.
Relevante planteninfo
Behoort tot de duizendknoopfamilie (Polygonaceae)
Eenjarige plant, komt in West-Europa algemeen voor op braakliggende gronden in bermen en langs oevers. Blaadjes zijn lancetvormig vaak met een donkere vlek. Tuitje is bruin en kort gewimperd. Bloemen groeien in aar met bleek- tot helderroze kleur
Eetbaarheid
De bladeren kunnen als groente gegeten worden in een groentemix en er kan thee van getrokken worden. Bij rijst of aardappelen samen met ui, prei en knoflook en wat bladeren van het perzikkruid bakken.
Volgens het boek ‘Giftige bloemen en planten’ van Marcel De Cleene bevatten alle groene delen van perzikkruid bitterstoffen die deels onbekend zijn en fagopyrine- achtige stoffen. Deze kunnen leverschade, maag-darmontstekingen en irritatie van de urinewegen veroorzaken. De laatste 10 jaar waren hierover geen meldingen bij het Belgische Antigifcentrum.
Volksgeneeskunde
Is samentrekkend en verkoelend van aard, en wordt uitwendig gebruik op wonden, schaafwonden, ontstoken huid en oorpijn. Een handvol fijngesneden kruid in een kop water. Goed voor kompres op een lopend oor.
Men trekt er thee van waarvan men elk halfuur een lepel neemt tegen scorbuut (scheurbuik), nierkwalen, stenen, reuma, aambeien, bloedvloeiingen zoals bloedend tandvlees, maagzweer en –ontstekingen en maagkanker.
Men gorgelt ermee bij ontsteking van keel en strottenhoofd.
Het verse kruid legt men gekneusd op open voeten, het stilt de pijn en vormt nieuwe huid. Het sap heelt oude verwaarloosde wonden.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Geen relevante en betrouwbare informatie terug te vinden in de gespecialiseerde literatuur
Bijkomende info/weetjes
De zaden worden gebruikt als vogelvoer en bij de barmsijzen zouden de rode kleur op borst en kopje te danken hebben aan de zaden,
Oranje havikskruid (Hyracium aurantica L.)
It all begins with an idea.
Relevante planteninfo
Nauw verwant aan Muizenoor, ook onderdeel van de Asteraceae (Composietenfamilie). Bloemen geel, oranje (worden tijdens het drogen purper) - hoofdjes dicht opeen, later in schermvormige pluim. Wordt 30 tot 60 cm groot. Bloeit in juni en juli. Komt op droge tot vrij vochtige, grazige plaatsen voor.
Eetbaarheid
De plant zou (Herba) goed eetbaar zijn, bloemen zijn minder bitter dan de rest van de plant. Bloem kan rauw of gekookt toegevoegd worden aan soepen of salades. De bladeren (bitter van smaak) kunnen eveneens rauw als gekookt gegeten worden (toegevoegd aan salades bvb.)
Volksgeneeskunde
Van de familie van deze wordt vooral gewezen naar het Muizenoor voor geneeskrachtige werking.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Geen relevante informatie over te vinden.
LieveVrouweBedstro (Galium odoratum L.Scop. (Asperula odorata L.))
It all begins with an idea.
Relevante planteninfo
15 tot 30 cm hoge plant met kruipende wortelstok
Bladeren (lancetvormig) staan in kransen van 6 tot 8
Witte, trechtervormige bloemen die fijne schermen vormen bloeien vanaf mei – juni
Vrucht met weerhaakjes
Typisch aan de plant is de aangename, zoete geur die vooral bij het drogen vrijkomt. Deze geur wordt veroorzaakt door het vrijkomen van cumarine dat zich in alle delen van de plant bevindt.
Voornamelijk een bosplant, beukenbos en gemengde loofbossen die vaak grote tapijten vormt, zeldzame plant.
Familie: Walstrofamilie of Rubiaceae
Inhoudsstoffen: cumarineglycosiden (vallen uiteen bij het drogen), looistoffen, bitterstoffen.
Eetbaarheid
Vooral als smaakmaker :
Van april tot juni – verse blaadjes voor de plant bloeit en de bovenste toppen. Deze laten drogen zodat je de typische geur krijgt. Dan gebruiken als smaakmaker voor thee, wijn, pudding, ijs enz.
Ook de gedroogde scheuten kan je gebruiken als smaakmaker
Van mei tot juni kan je de bloemen inleggen voor een kruidenwijn.
Opletten! Cumarine, die de typische geur geeft, komt pas vrij als de plant gedroogd of gekneusd wordt. In geringe hoeveelheden is dit niet schadelijk. Hoge dosis kunnen leiden tot mogelijks onomkeerbare leverschade, hoofdpijn, misselijkheid enz. Aangeraden hoeveelheden: max 3 g kruid per liter wijn, thee enz.
Volksgeneeskunde
Vooral gebruikt om krampen te verminderen en om de lever aan te sterken
Toevoeging aan thee voor het aroma
Mei-bowl, ‘maitrank’ genoemd vooral bekend in Duitsland, Elzas, Luxemburg: in een fles witte Elzaswijn een paar takjes lievevrouwbedstro. Deze wijn beïnvloedt het gemoed positief en bevordert de slaap.
Ook gebruikt als vulling met andere rustgevende kruiden voor een kruidenkussen om beter te slapen.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Bovengrondse bloeiende toppen. Gebruikt in thee, wijn, tinctuur
Licht kalmerend (bij nervositeit, angsten, slapeloosheid)
Krampstillend
Als middel om doorbloeding te stimuleren, maar vooral ontkrampend op perifere bloedvaten
Gekneusd bladje bij kleine wondjes
Spijsverteringsbevorderend en stimuleert de lever
Urineafdrijvend
Omwille van de cumarine niet combineren met antistollingspreparaten!!
Muizenoor (Hieracium pilosella L.)
It all begins with an idea.
Relevante planteninfo
Behoort tot de familie van de composieten (Asteraceae)
Voorkomen: op open droge, zandige arme grasbodems die wel goed waterdoorlatend zijn, heidegronden en houdt niet van schaduw.
Is een inheemse soort, die overblijvend is met bovengrondse uitlopers.
Stengel: heeft geen bladeren en behaard.
Bladeren staan in een wortelrozet met grijs/groene gaafrandige blaadjes die bovenaan lange opstaande haren bezitten en onderkant is viltig met vele sterhaartjes waardoor deze door vorm en beharing op muizenoortjes gelijken.
Bloemen lijken op die van de paardenbloem maar hoofdjes max. 3cm met gele lintbloemen die onderaan rood gestreept zijn.
Vruchtjes zijn nootjes die overlangs geribd zijn, klein 1.5-2 mm
Eetbaarheid
Zowel de bloemen als de blaadjes zijn eetbaar
Bloemen kunnen als eetbaar decoratief gebruikt worden om salades, soepen en groenteschotels op te vrolijk of op uw kruidenkaasjes samen met een paarse touch van rode klaver bijvoorbeeld. Ook de bloemknopjes kunnen rauw door salades of gekookt mee in groenten verwerkt worden.
Bladeren kunnen gegeten worden mits:
1) ze verwerkt worden in een juicer. gemengd met andere groentensap of soepen (smaakt lichtjes bitter)
2) geblancheerd en gezeefd (tevens toe te voegen aan groentensap of soep)
3) rauw fijngesneden in salades of door kruidenkazen, yoghurt of mengen bij het maken van groentenburgers.
Volksgeneeskunde
Hildegard Von Bingen gebruikte het bij bronchiale aandoeningen; bij diarree wegens de samentrekkende werking. Ook uitwendig voor neusbloedingen en bij wonden.
Vroeger gebruikte men het voor de luchtwegen, voor de blaas en de nieren. Werkt ontstekingsremmend en licht urinedrijvend. Bij darmproblemen en diarree en ontkrampend.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Het gehele kruid wordt VERS gebruikt onder de vorm van een kruideninfuus, NIET gedroogd wegens verlies van werking.
Bevat vooral looistoffen, flavonoïden, slijm -en bitter-stoffen, ook een beetje coumarine 0.60%
Het kruid wordt voornamelijk ingezet voor zijn urine(-zuur-)drijvende, bloedzuiverende werking.
Voor oedeem, te weinig aanmaak van urine, verhoogd ureumgehalte (jicht, preventie nierstenen), hoge bloeddruk. Aanbevolen voldoende te drinken bij inname van muizenoortjes.
Bij voorgeschiedenis van maagaandoeningen of bloedingen enkel op voorschrift.
Contra: Voorwaarden: waarbij verminderde inname van vloeistoffen is aanbevolen bijv. ernstige hart- en nieraandoeningen.
Voor zwangere en zogende vrouwen zijn deze niet onderzocht!
Opgepast voor diegene met allergie voor composieten.
Muizenoortje kan door zijn diuretische werking de electrolytenbalans veranderen samen met medicijnen tegen hartritmestoornissen, kalium-drijvende, -sparende diuretica
Theoretisch: interacties met medicijnen die bloedverdunnend werken: aspirines NSAID’s,…door aanwezige coumarines.
Moeraszuring (Rumex palustris Sm.)
It all begins with an idea.
Relevante planteninfo
Eén of tweejarige kruid, ongeveer 30 cm hoog (soms tot 1m), dat bloeit van juli tot september.
Stengel rechtopstaand en bochtig.
Lijnvormige, smalle bladeren
Aanvankelijk groenachtige, gele bloemen die ten slotte roodbruin worden
Vrucht: dopvrucht of noot
Inhoudsstoffen: moeraszuring is een zuringsoort en bevat dus oxaalzuur. Verder geen gegevens terug te vinden
Familie: duizendknoopfamilie of Polygonaceae
Groeit langs stilstaand of traag stromend water, moerasgebied, nat grassland, vochtige polders, rivierkleigebieden. Vrij algemeen in België in polders, Antwerpse kempen, langs de Leie. Elders zeldzaam.
Eetbaarheid
Geen gegevens terug te vinden. Niet alle zuringsoorten zijn eetbaar.
Volksgeneeskunde
Geen gegevens terug te vinden.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Geen gegevens terug te vinden
