Perzikkruid (Persicaria maculosa Gray)
Relevante planteninfo
Behoort tot de duizendknoopfamilie (Polygonaceae)
Eenjarige plant, komt in West-Europa algemeen voor op braakliggende gronden in bermen en langs oevers. Blaadjes zijn lancetvormig vaak met een donkere vlek. Tuitje is bruin en kort gewimperd. Bloemen groeien in aar met bleek- tot helderroze kleur
Eetbaarheid
De bladeren kunnen als groente gegeten worden in een groentemix en er kan thee van getrokken worden. Bij rijst of aardappelen samen met ui, prei en knoflook en wat bladeren van het perzikkruid bakken.
Volgens het boek ‘Giftige bloemen en planten’ van Marcel De Cleene bevatten alle groene delen van perzikkruid bitterstoffen die deels onbekend zijn en fagopyrine- achtige stoffen. Deze kunnen leverschade, maag-darmontstekingen en irritatie van de urinewegen veroorzaken. De laatste 10 jaar waren hierover geen meldingen bij het Belgische Antigifcentrum.
Volksgeneeskunde
Is samentrekkend en verkoelend van aard, en wordt uitwendig gebruik op wonden, schaafwonden, ontstoken huid en oorpijn. Een handvol fijngesneden kruid in een kop water. Goed voor kompres op een lopend oor.
Men trekt er thee van waarvan men elk halfuur een lepel neemt tegen scorbuut (scheurbuik), nierkwalen, stenen, reuma, aambeien, bloedvloeiingen zoals bloedend tandvlees, maagzweer en –ontstekingen en maagkanker.
Men gorgelt ermee bij ontsteking van keel en strottenhoofd.
Het verse kruid legt men gekneusd op open voeten, het stilt de pijn en vormt nieuwe huid. Het sap heelt oude verwaarloosde wonden.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Geen relevante en betrouwbare informatie terug te vinden in de gespecialiseerde literatuur
Bijkomende info/weetjes
De zaden worden gebruikt als vogelvoer en bij de barmsijzen zouden de rode kleur op borst en kopje te danken hebben aan de zaden,
