Waterdrieblad (Menyanthes trifoliate L.)
Relevante planteninfo :
Hoort bij de watergentiaanfamilie (Menyanthaceae)
Rode lijst: gevoelig.
Groeit in ondiepe veenmoerassen, moerasbossen duinvalleien en venen neutraal tot zure gronden. Staat graag zon tot halfschaduw. De wortelstok verplaatst zich in het bodemslib.
De luchtbladen zijn lang gesteeld, wortelstandig en 3-tallig natuurlijk, omgekeerd eirond en gaafrandig.
Bloemen groeien van april-mei soms een 2de bloei in oktober op langstelige trossen. De knoppen zijn roze en de bloemen met 5 witte gefranjerde kroonblaadjes.
Eetbaarheid
Geen relevante informatie over te vinden
Volksgeneeskunde
Hongaarse zigeuners gebruikten het als een tonicum door één deel van gedroogd waterdrieblad een afkooksel te maken en te mengen met 3-kwart kop kamillethee. Van de bladeren werd een extract gemaakt; dienend voor allerlei kwalen te behandelen.
Vroeger ook gebruikt tegen alkalose (= verstoring van base-zuur evenwicht) en schildklierstoornissen.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Bevat vooral bitterstofglycosiden looistoffen en flavonglycosiden, alkaloïden.
Gebruik: voornamelijk als bittermiddel om zijn eetlustopwekkende, maagversterkend, en galdrijvende eigenschap om de spijsvertering beter te laten verlopen; daar zij de afscheiding van de speekselklieren, maag- en darmslijmvliezen prikkelen. Half uur voor de maaltijd, niet in warm water wegens vernietiging van de stoffen.
Als leverstimulerende werking samen met zijn urinedrijvende en licht bloedzuiverde eigenschappen zou het tevens ingezet kunnen worden bij reumatishe klachten, artrose..
Ook migraine-behandeling wordt vermeld.
In de vorm van tinctuur of infuus van gedroogd blad.
Opletten: kan bij te hoge doseringen misselijkheid, braken, krampen tot gevolg hebben.
Mits op de rode lijst zijn er andere kruiden met dezelfde werking aan te raden.
