Varkensgras (Polygonum aviculare L.)
Relevante planteninfo
Behoort tot de Duizendknoopfamilie (Polygonaceae).
Liggende stengels.Bladeren lancetvormig.
Bloemen alleenstaand/enkele in bladoksels (niet in aren).
Eénjarig.
Lengte : 0,4 – 1 meter.
Bloei : mei-herfst. Zomerannuel.
Langs wegkanten, ruderaalterrein, greppels, bouwland.
Algemeen in Europa.
Eetbaarheid
Bladeren: jong varkensgras kan van mei tot juni verwerkt worden in stevige salads, kruidenpuree, spinazie, soepen en groentengerechten. Je kan in deze periode de bladeren ook ontsappen en het sap met water of yoghurt aanlengen tot een verfrissende drank. Tot de stengels en scheuten vezelig worden, kan je ze ook gebruiken. Zaden: van augustus tot oktober: als graan verwerken, over een maaltijd uitstrooien, mengen met meel en in groentenburgers doen.
Volksgeneeskunde
In traditionele Chinese geneeskunde wordt de plant ingezet bij parasitaire huidbesmettingen, urineretentie en galklachten.
Dit kruid versterkt de aandoeningsziel. Geeft meer weerstand bij kwalen die met het gevoelsleven samenhangen, zoals de maag, de vrouwelijke organen en de nieren. Past bij het type mens. In de herfst is het kiezelzuurgehalte het hoogst.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Is een natuurlijke bron van oplosbaar kiezelzuur (silicium) maar algemeen ook een rijke mineralenbron.
Wordt ingezet bij chronische luchtwegaandoeningen en bronchitis door de zwakke expectorerende eigenschappen (losmaken slijmen) samen met de bindweefselversterkende werking van het kiezelzuur.
Door de adstringerende tanines wordt het ook gebruikt bij laryngitis en angina, diarree, enteritis, aambeien en witverlies.
Het kan ook zijn nut hebben bij fracturen en tijdens herstelperioden omwille van zijn remineraliserend effect.
Geen toxische nevenwerkingen bij therapeutische dosissen.
