Eénstijlige meidoorn (Craetagus monogyna Jacq.)
Relevante planteninfo
Behoort tot de Rozenfamilie (Rosacea)
Bladverliezende heester met doornen, vooral gekend als hegplant, maar kan ook uitgroeien tot een boom.
De éénstijlige is de meest voorkomende en verwijst naar 1 stijl in de bloem. De tweestijlige (of driestijlige) komt minder voor.
Witte bloesems in mei, soms ook roze bloesems
Rijpe bessen in het najaar.
Algemeen voorkomend in de gematigde streken in het Noordelijk halfrond. Oorspronkelijk inheems. Het zijn planten die weinig eisen stellen aan de bodem en een grote weerstand hebben tegen atmosferische pollutie.
Inhoudsstoffen: grote diversiteit aan flavonoïden (oa cathechine), acethylcholine, triterpeenzuren, fenolzuren, vitamine C, polysachariden , pectine enz.
Eetbaarheid
Bloesems werden (en worden nog steeds) gebruikt in likeur, siroop, wijn en thee
Van de bessen wordt confituur, ketchup en zelfs surrogaatkoffie gemaakt. Tijdens WO II werden vruchten tot meel gemalen en verwerkt in brood
Jonge blaadjes hebben een nootachtige smaak en kunnen in salade verwerkt wordt.
Kauwen op de blaadjes of op niet-ontloken bloesem is goed tegen honger en kreeg de bijnaam ‘boterhammen met kaas’
Volksgeneeskunde
In de klassieke oudheid werd meidoorn niet medisch gebruikt. Er is een verhaal dat Jezus met de doornige takken van de meidoorn gekroond werd. Vroeger werd het harde meidoornhout gebruikt voor schavotblokken. Doornen werden gebruikt als naalden van de grammofoon. De Germanen gebruikten meidoorn op hun land af te palen (haagdoorn)
Pas in de tweede helft van de 18 de eeuw ingezet voor allerlei hartkwalen voornamelijk kalmerende eigenschappen op het hart.
Eind jaren ‘50 met de vinger gewezen als gastheer van een bacterie die perenvuur veroorzaakte en daardoor in diskrediet gebracht. Vanaf jaren ‘80 terug in eer hersteld.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Tegen welke indicaties kan de plant gebruikt worden, en welke delen van de plant worden gebruikt? Bloeiende toppen: kalmerende werking op het hart, ter ondersteuning van de hartspier op voorwaarde dat het lang genoeg ingenomen wordt + betere circulatie in de kransslagaders en perifere bloedvaten. Bloesems hebben ook rustgevende eigenschappen omdat ze het parasympatische zenuwstelsel versterken. Via thee, droogextracten, tinctuur, gemmopreparaat (langdurige inname nodig)
Bessen worden gebruikt ter behandeling van diarrhee.
Mogelijke contra-indicaties waar rekening mee gehouden moet worden: meidoorn kan het effect van anti-aritmica, bloeddrukverlagende geneesmiddelen, sedative, hart-ondersteunende geneesmiddelen en andere kruiden voor het hart verhogen. Hierbij nemen op voorschrift van de arts. Relevante planteninfo
Behoort tot de Rozenfamilie (Rosacea)
Bladverliezende heester met doornen, vooral gekend als hegplant, maar kan ook uitgroeien tot een boom.
De éénstijlige is de meest voorkomende en verwijst naar 1 stijl in de bloem. De tweestijlige (of driestijlige) komt minder voor.
Witte bloesems in mei, soms ook roze bloesems
Rijpe bessen in het najaar.
Algemeen voorkomend in de gematigde streken in het Noordelijk halfrond. Oorspronkelijk inheems. Het zijn planten die weinig eisen stellen aan de bodem en een grote weerstand hebben tegen atmosferische pollutie.
Inhoudsstoffen: grote diversiteit aan flavonoïden (oa cathechine), acethylcholine, triterpeenzuren, fenolzuren, vitamine C, polysachariden , pectine enz.
Eetbaarheid
Bloesems werden (en worden nog steeds) gebruikt in likeur, siroop, wijn en thee
Van de bessen wordt confituur, ketchup en zelfs surrogaatkoffie gemaakt. Tijdens WO II werden vruchten tot meel gemalen en verwerkt in brood
Jonge blaadjes hebben een nootachtige smaak en kunnen in salade verwerkt wordt.
Kauwen op de blaadjes of op niet-ontloken bloesem is goed tegen honger en kreeg de bijnaam ‘boterhammen met kaas’
Volksgeneeskunde
In de klassieke oudheid werd meidoorn niet medisch gebruikt. Er is een verhaal dat Jezus met de doornige takken van de meidoorn gekroond werd. Vroeger werd het harde meidoornhout gebruikt voor schavotblokken. Doornen werden gebruikt als naalden van de grammofoon. De Germanen gebruikten meidoorn op hun land af te palen (haagdoorn)
Pas in de tweede helft van de 18 de eeuw ingezet voor allerlei hartkwalen voornamelijk kalmerende eigenschappen op het hart.
Eind jaren ‘50 met de vinger gewezen als gastheer van een bacterie die perenvuur veroorzaakte en daardoor in diskrediet gebracht. Vanaf jaren ‘80 terug in eer hersteld.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Tegen welke indicaties kan de plant gebruikt worden, en welke delen van de plant worden gebruikt? Bloeiende toppen: kalmerende werking op het hart, ter ondersteuning van de hartspier op voorwaarde dat het lang genoeg ingenomen wordt + betere circulatie in de kransslagaders en perifere bloedvaten. Bloesems hebben ook rustgevende eigenschappen omdat ze het parasympatische zenuwstelsel versterken. Via thee, droogextracten, tinctuur, gemmopreparaat (langdurige inname nodig)
Bessen worden gebruikt ter behandeling van diarrhee.
Mogelijke contra-indicaties waar rekening mee gehouden moet worden: meidoorn kan het effect van anti-aritmica, bloeddrukverlagende geneesmiddelen, sedative, hart-ondersteunende geneesmiddelen en andere kruiden voor het hart verhogen. Hierbij nemen op voorschrift van de arts.
