(Witte) Honingklaver (Melilotus albus Medik.)
Relevante planteninfo
Bij de honingklaver behoren nog 3 andere soorten Melilotus waarvan de citroengele honingklaver (Melilotus officinalis (L.) Lam.) degene die het meest medicinaal gebruikt wordt zoals de naam het zegt ‘officinalis’. Andere zijn: De goudgele (M. altissimus (Thuill.)) en de kleine (M.indicus (L.)All.).
Behoort tot de vlinderbloemfamilie (Fabaceae).
Botanie: het is een 2-jarige plant die overwintert met winterknopjes aan de voet van de plant op de dikke penwortel die reservevoedsel bevat. Ze worden tot 1.5 m hoog en zijn vertakt.
Blaadjes staan verspreid, zijn 3-tallig getand waarvan het middelste gesteeld is en bezit 2 ongetande steunblaadjes.
Bloemen van juli tot september(witte bloemen). Bloeit korter dan de goudgele honingklaver die op dezelfde plaatsen voorkomen.
De vruchtjes zijn peultjes met 1 zaadje.
Voorkomen: houdt van zonnige open plaatsen, vochtig tot droge omgewerkte gronden, langs sporen en bermen, houd niet van zure bodems.
De inhoudsstof coumarine geeft een zeer aangename geur af.
Eetbaarheid
Gaat over de citroengele honingklaver mits geen specifiek vermeldingen over de witte honingklaver.
Scheuten, loof met bloemen en zaden, wortel en bladeren alles is eetbaar.
Volksgeneeskunde
Gaat over de gele honingklaver
Symptomen van ongemak en gevoel van zware benen gerelateerd aan problemen met veneuze bloedcirculatie, evenals bloeduitstortingen en kneuzingen
Behandeling van lichte huidontstekingen.
Urinedrijvend.
Gebruik in huidige planten-geneeskunde
Alleen voor de citroengele honingklaver.
Voor welke aandoeningen wordt deze plant gebruikt? in geval van chronische veneuze insufficiëntie, aderlijke stuwingen, spataderen en de gevolgen daarvan zoals zwaartegevoel en spanningen in de benen.
Krampen in de kuiten door de aderlijke stuwingen… oedemen: licht diuretisch.
Aambeien.
Aderwandontstekingen (ook gebruikt ter preventie van).
Voorkomen van bloedstolsels.
Uitwendig: dit kruid wordt gebruikt bij oogbaden en huidomslagen
Welke delen van de plant worden op welke manier gebruikt? Voornamelijk door de aanwezigheid van coumarins en flavonoïden, die terug te vinden zijn in de herba en bloeiende toppen.
Er wordt aangeraden om gestandariseerde en gestabiliseerde preparaten te gebruiken om een vast coumarinegehalte te garanderen.
Voldoende lange inname voor een goed effect.
Wordt toegediend in de vorm van moedertinctuur, infuus, koud maceraat, fijngemalen totaalpoeder (gestandariseerd)
Uitwendig: infuus, hydrolaat (oogbaden)
Afkooksel van de bladeren, omslagen bij verzweringen, kneuzingen.
In zalven pleisters en kruidenzakjes.
Suppo’s bij aambeien.
Zijn er bekende contra-indicaties? Heeft een bloedverdunnend effect, dus niet te gebruiken door personen met actieve bloeding (maagzweren) of bij chirurgische ingrepen.
Oppassen voor Interacties met medicijnenen of andere planten die bloedverdunnend werken zoals knoflook… Kleine percentages Coumarine kunnen al bloedverdunnend werken. Coumarine kan ook hoofdpijn en sufheid geven bij teveel en langdurig gebruik.
Opgepast! Correcte verwerking van het kruid is zeer belangrijk. Bij slechte verwerking wordt de coumarine omgezet naar een schadelijke stof, dicumarol, die sterk bloedstollingsremmend is en o.a gebruikt wordt als rattenvergif.
Melilotus betekent: ”klaver die honing geeft”.
Zowel de witte als de gele honingklaver ruiken zoet en geven bij het drogen (door de coumarine) een nog zoetere geur af.
Vroeger gebruikt om aroma aan tabak te geven en om motten te weren.
Bijkomende weetjes:
Melilotus betekent: ”klaver die honing geeft”.
Zowel de witte als de gele honingklaver ruiken zoet en geven bij het drogen een nog zoetere geur af.
En werden vroeger nog gebruikt om aroma aan tabak te geven en om motten te weren.
Opgepast! bij het niet goed drogen kan er dicumarol ontstaan wat een stof is die stollingsremmend werkt (zorgt voor dodelijke werking van rattengif)
